وصیت

این وصیت های من است بر تو نصیحت میکنم

عشق را باور کن بر دل او شک مکن

سخن بیهوده هر سخن چین ابله باور مکن

با عاشق خویش زندگی را تلخ مکن

وصیت های مرا در یاد خود فراموش نکن

با دوستان محبت با دشمنان مدارابی کن

بگو جسدم را بر بلندی بگذارند

تابوتم را همچون قفسی سازند

تا بدانند همه زندانی نگاهی بوده ام

دستم را ز تابوت بیرون بگذارید

تا بفهمند که آرزوهایی داشته ام 

بروی سنگ قبرم بنویسید که رفتنش با خویش نبود

طلب رفتنم یار شیرین سخنم کرد

گفت برو نوع رفتن را تعیین نکرد

بار از این منزل بستم و رفتم 

روی قبرم گل و شمعدان گذارید

بر سر کوچه حجله عشق بنهانین

بر حسودان شاد باش بگویید

وقت خاک ریختن روی این تنم 

مشتی خاک بر او دهید تا که ریزد بر سرم

بعد تتفینم ساعتی مکث کنید 

گریه مادر را کم کنید 

خواهرم را بر صبر دعوت کنید

و رخت مشکی پدر از تن بدر کنید

و یارم دلدارم امیدم زندگانیم را گوید

خوشبخت شود که آرزویم این بود